Hierbij ontvangt u de tweede nieuwsbrief van Stichting Diwa. Met deze regelmatig verschijnende nieuwsbrief houden we u op de hoogte van onze activiteiten.

Stand van zaken

door Jan Dirk Schouten

Er is weer veel gebeurd na het verschijnen van de eerste nieuwsbrief. In Pakistan is inmiddels voorwerk gedaan om de plaatsen waar de scholen komen nader te bepalen en de Steenbakkers hierover te informeren. De mensen aldaar zijn erg enthousiast en kijken uit naar het moment dat de scholen daadwerkelijk zullen beginnen. Shahlla bezocht haar familie in Gujranwala, en bezocht ook de steenbakkers. In deze nieuwsbrief leest u er meer over.

In Nederland vonden ook heel wat activiteiten plaats. Er waren collectes in de PKN Hillegondakerk, de Evangelisch Lutherse Andreaskerk en de Scots International Church of Rotterdam. De Scots International Church stelde ook een ruimte beschikbaar voor de Pre X-mas Pakistan Party van Stichting Diwa.

Het doel van de Pre X-mas Pakistan Party was bewustwording voor het Steenbakkers Onderwijs Project, ontmoeting van mensen die Diwa een warm hart toedragen en het delen van positieve aspecten van de rijke Pakistaanse cultuur. Leden van de Church of the Urdu Congregation uit Rotterdam zongen kerstliederen. Onder het genot van Pakistaanse hapjes en drankjes luisterden we naar klassieke ghazals, gezongen door Shahzad Ali Khan (afkomstig uit Lahore, uit de beroemde zangersfamilie van Salamat Ali Khan) en begeleid door tabla en harmonium. Twee studenten van het Willem de Kooning Academie hielpen mee, lees hun verslag van deze avond en bekijk het filmpje op YouTube: http://www.youtube.com/watch?v=4aLYBAFzoFA

We zijn blij dat Wilde Ganzen ons project steunt. We zijn blij met hun enthousiasme over ons eerste project en zien dit als blijk van waardering voor ons werk. Zonder de inzet van ons team was dit niet mogelijk geweest. In deze nieuwsbrief daarom ook aandacht voor de gezichten achter Diwa, te beginnen bij Karin, onze voorzitter. Verder een korte toelichting op onze samenwerking met Wilde Ganzen, door Arno Louws, verantwoordelijk voor de fondsenwerving.

Verder zijn we heel blij met de betrokkenheid van alle mensen en alle donoren die onze activiteiten steunen. We hopen dat we onze relatie met hen dit jaar verder kunnen verbreden en verdiepen.

Komende activiteiten

De activiteit voor dit jaar die al volledig bekend is, is een cursus broodbakken. Wegens succes wordt deze herhaald in de sfeervolle bakkerij van bakker Kersten in Rotterdam. De bakker stelt geheel belangeloos zijn bakkerij ter beschikking, zodat alle opbrengst ten goede komt aan het Steenbakkers Onderwijs Project. De nieuwe workshop wordt gehouden op zaterdagmiddag, 9 april, kost 20 euro per persoon en is toegankelijk voor ongeveer 10 personen. Wees er snel bij, want vol is vol!

Pre X-Mas Party

Op vrijdag 10 december van 19.30 tot 23.00 uur werd in The Scots International Church in Rotterdam een Pre X-mas Pakistan Party gehouden. Het was een benefietfeest voor en van stichting Diwa. Het feest stond geheel in het thema van Pakistan. En dit zag je aan alle details van de avond. Aan de aankleding van de zaal, de echte henna tattooist die rondliep, die Pakistaanse muzikanten, de Pakistaanse artikelen en uiteraard ook aan de hapjes.

Wij, Lauren en Fabiola, mochten helpen op dit benefietfeest. Wij zijn eerstejaars studenten van VTM – Vrijetijdsmanagement – aan de Hogeschool Rotterdam. Karin Kreijkes, de voorzitster van stichting Diwa, is onze economie- en kostprijsberekeningdocente. Zij benaderde ons of we haar wilden helpen bij de Pre X-mas Pakistan Party. Aangezien wij voor de hogeschool op verschillende evenementen moeten helpen om een indruk te krijgen van hoe de VTM-werkveld eruit ziet, waren wij dolenthousiast. Bovendien hadden wij nog nooit de beleving van een Pakistaans feest mee gekregen en waren wij hier nieuwsgierig naar. Dus zeiden wij ja.

Het Pakistaanse Feest was een succes. Het trok veel bezoekers, mede hierdoor heerste er een gezellige sfeer. Er was eten, drinken en in de zaal stonden verscheidene kraampjes waar je allerlei spullen kon kopen. De opbrengt van de kraampjes kwam ten goede aan stichting Diwa. Op deze avond moesten wij met verschillende dingen helpen. Ten eerste hadden wij geholpen met het aankleden van de zaal. Waarna wij de mensen hebben verwelkomd, hun jassen aangenomen, in het gastenboek laten tekenen en doorverwezen naar de feestzaal. Vervolgens mochten wij achter de kraampjes staan en helpen om de spullen van Diwa te verkopen.

Natuurlijk zijn wij niet heel de avond aan het werk gezet, we hebben zelf ook nog de gelegenheid gehad om te genieten van de hapjes, de drankjes en gezellige sfeer. Al met al was het een geslaagde avond voor Diwa, maar óók voor de bezoekers!

Stichting Diwa en Wilde Ganzen ondersteunen project

Deze maand gaat het eerste project dat Stichting Diwa in Pakistan ondersteunt van start. Het gaat om het Steenbakkers Onderwijs Project dat uitgevoerd wordt door partnerorganisatie PSTA. Steenbakkers en hun familieleden krijgen toegang tot basisonderwijs, alfabetisering en gezondheidsvoorlichting.

Door betrokkenheid van Stichting Diwa ondersteunt Wilde Ganzen ook dit project. Wilde Ganzen zal maximaal een bedrag van ruim 6.000 Euro bijdragen. Deze bijdrage is afhankelijk van de bijdrage van Stichting Diwa. Aan iedere Euro die Stichting Diwa dankzij uw steun aan het project geeft, voegt Wilde Ganzen 70 cent toe (na inhouding van 9% als vergoeding voor hun onkosten). Door deze samenwerking met Wilde Ganzen is het mogelijk PSTA nog krachtiger te steunen bij de uitvoering van hun activiteiten.

Meer informatie over Wilde Ganzen kan gevonden worden op de website: www.wildeganzen.nl.

Pakistan trip, bezoek aan de steenbakkers

door Shahlla Gill

In December, eind vorig jaa,r ging ik naar Pakistan om mijn familie te bezoeken. Het weer in Pakistan was koud en mistig. Het uitvallen van elekticiteit en een zeer lage gasdruk waren op dat moment grote problemen in de Punjab provincie. Mensen konden nauwelijks iets koken of hun huizen verwarmen. Het dagelijks leven was ontregeld, maar voor mij was het fijn om mijn familie weer te ontmoeten en om met hen samen te zijn.

Tijdens mijn bezoek aan Pakistan bezocht ik enkele scholen voor steenbakkerskinderen met Haroon, de programmacoördinator van PSTA, in Gujranwala. We gingen naar Rahwali, een woongebied aan de rand van de stad. Rahwali telt ongeveer 100.000 inwoners en er zijn ongeveer 100 steenfabrieken in dit gebied. Het is een concentratie van steenfabrieken in Gujranwala. We ontmoetten de steenbakkers en ook een eigenaar van een steenfabriek. De meerderheid van de arbeiders leven in kleine huizen, aangeboden door de eigenaars op de locatie van de steenfabriek.

Een van deze werkers liet me zijn financiële dagboek zien, waarin alle leningen waren vermeld met daarbij de data dat hij het geld had gekregen. Deze man kom echter niet lezen of schrijven. Ik vroeg hem hoe hij wist wat in het boekje stond geschreven. Hij zei dat de accountant van de steenfabriek zijn dagboek bijhoudt en hoewel hij niet kan lezen of schrijven hij weet wat erin staat. Af en toe speelt hij de drum in de stad om wat geld te verdienen.

We ontmoetten ook een eigenaar van een steenfabriek. Hoewel sommige eigenaren van de steenfabrieken wantrouwig zijn over het werk van PSTA, was deze man erg enthousiast. Hij wil de arbeiders graag helpen met hun onderwijsproject. Hij zorgt voor een plek voor de school. Hij heeft PSTA ook gevraagd een medisch centrum op te richten in dit gebied.

Pakistan, een impressie uit de eerste hand (deel 2)

door Elbert van Vulpen

De geschiedenis van de Pakistaanse kerk is in nevelen gehuld. Tijdens mijn bezoek in Pakistan in 2007 heb ik er een paar maal naar gevraagd. Er wordt gezegd dat de kerk is gesticht door de apostel Thomas zelf tijdens zijn tocht die uiteindelijk via India, Kerala eindigde in Madras, alwaar hij om het leven werd gebracht. De Pakistaanse christelijke kerken kwamen op mij sterk Engels over. Wellicht kwam dat door de lange tijd dat Pakistan een Engelse kolonie is geweest. De ene preek die ik hoorde was stevig protestants en zeer praktisch. De inrichting van de kerken is eenvoudig, er is weinig opsmuk.

Toch is de kerk wel oosters te noemen, er zijn althans oosterse gebruiken die we ook terugvinden in de Bijbel. Tijdens de bruiloften in Pakistan is het gebruikelijk bruid en bruidegom te verwelkomen met olielampen in de hand. Het leek verdacht veel op de gelijkenis in het Nieuwe Testament. Ook hier liet het bruidspaar lang op zich wachten. Bij aankomst liep het bruidspaar door een welkomsthaag van lampjes naar de feesttent.

Nog zoiets oosters is de enorme gastvrijheid. De gastvrijheid in Pakistan is bijna heilig te noemen. Dat begint al met de persoonlijke ontvangst op het vliegveld en de reis naar de verblijfplaats. Vervolgens wordt er drie keer per dag een maaltijd bereid. Er is een ontspanningsprogramma waar we onder andere naar het Mongools fort van Lahore gingen. Deze vorm van gastvrijheid kennen wij niet. In Europa moet je vaak zelf je weg zien te vinden en het bereiden driemaal daags van een maaltijd is al helemaal niet aan de orde. Het lijkt de Pakistani allemaal gemakkelijk af te gaan, maar ik vermoedt toch dat men soms letterlijk het brood uit de mond spaart.

We zijn een paar keer bij mensen thuis op bezoek geweest. Eigenlijk is dat nog wel het leukste van een reis als deze; te zien hoe de mensen wonen. De huizen die we hebben gezien was de inrichting zeer basic, dat wil zeggen geen vloerbedekking en geen behang, nauwelijks iets aan de muur en eenvoudige lampen. Het hele westerse idee van afstemming van kleuren en inrichting is onbekend. Wat verschil maakt is de oppervlakte van een huis; wie meer woonoppervlakte heeft, is gemiddeld welgestelder. We werden ook uitgenodigd bij een moslimfamilie thuis. Dit was geen gemiddeld Pakistaans huis te noemen. Zeer groot, ettelijke badkamers, airco in alle kamers, de inrichting was overdadig en bedoeld om te imponeren. Het huis was gelegen op een beschermde compound in de stad. Alleen bevoorrechten kunnen hier een huis kopen. De familie zat deels in vastgoed en had connecties met het leger.

Veel onderwerpen liggen zeer gevoelig in Pakistan. Het is echt een land waar open discussies zeer moeilijk liggen. Er zijn een paar regels waar ieder zich aan moet houden: India is de aartsvijand, het bezit van de atoombom is geweldig. Zo kan het gebeuren dat je speciale monumenten tegenkomt in de stad vanwege die geweldige atoomboom. Het wordt niet beseft dat het een uiterst gevaarlijk wapen is, zeker in een gevoelige regio als deze. Nog een regel waar ieder zich aan moet houden is dat de islam onbetwistbaar is. Onze gastheer waarschuwde ons; stel geen gevoelige vragen want dat kan eenvoudig verkeerd geïnterpreteerd worden. Ik denk dat Christenen hier zwaar onder lijden. Ik denk hierbij aan de zogenaamde islamitische blasfemie wetten. Via deze wetten kunnen Christenen door allerlei kwaadwillenden beschuldigd worden van belediging van de islam.

Na terugkeer blijft een ambivalent gevoel over: enerzijds de warme en gastvrije ontvangst, door christenen en niet-christenen. Aan de andere kant het gevoel dat deze samenleving intern onder grote druk staat door de aanwezigheid van een dominante religie met daarbij opgeteld een regering die het begrip ‘good governance’ nog moet ontdekken. Ik denk nog regelmatig terug aan deze reis.

Het gezicht achter Diwa (1)

in deze serie willen we graag alle bestuursleden aan u voorstellen

.????? ?? ?? ??? ???? ???? dit klinkt als tuh?n?? mil k? b?hut khush? h?? in het Punjabi en betekent: aangenaam met u kennis te maken! Mijn naam is Karin Kreijkes, ik woon in Rotterdam, ben 34 jaar en in het dagelijks leven docent bedrijfseconomie aan de Hogeschool Rotterdam. Hiervoor heb ik enkele jaren gewerkt in de sector ontwikkelingssamenwerking. Ik ben geïnteresseerd in geschiedenis en cultuur, terreinen waarop je niet gauw uitgeleerd bent, maar juist alleen maar ontdekt dat er meer is.

Pakistani en Nederlanders schrijven anders, spreken anders, wonen in landen ver van elkaar, met andere tradities, gewoonten, gebruiken. En daarom begrijpen wij elkaar niet zomaar. Wij zijn afhankelijk van vertaling én van uitleg, tot we zeggen, o, zit dat zo? Wat mooi!

In Pakistan wonen veel mensen die niet kunnen lezen en schrijven, en daardoor veel dingen in hun eigen leven al niet kunnen begrijpen. Met als gevolg afhankelijkheid, uitbuiting, uitzichtloosheid.

Als voorzitter van stichting Diwa wil ik mij graag inzetten voor echte ontmoeting tussen deze verschillende culturen én voor de toekomst van Pakistani in hun eigen land. Ik hoop dat door de onderwijsprojecten mooie dingen gaan gebeuren in de levens van de mensen in de Punjab. Dat mensen hun gaven zullen ontdekken, mogen ontwikkelen en inzetten voor zichzelf en anderen.

Ik geloof daarin. Waarom? Ik ben docent en zie dagelijks om me heen dat jongeren kansen krijgen en benutten en hoe goed dit is voor hun zelfvertrouwen en toekomstperspectief.

Uit ervaring weet ik ook dat dit wereldwijd geldt! En dat juist in moeilijke omstandigheden deze kansen zo ontzettend belangrijk zijn. En daarom wil ik mij graag, met anderen, inzetten voor de kansen van de medemens in Pakistan.