Diwa Nieuwsbrief 8

December 2014

door Jan Dirk Schouten

Met deze achtste nieuwsbrief brengen we u op de hoogte van de voortgang van Diwa's Steenbakkers Onderwijs Project en onze donor- en bewustwordingsactiviteiten in Nederland.

Het is alweer even geleden dat de laatste nieuwbrief verscheen. Er is heel wat gebeurd het afgelopen jaar. Vier van onze bestuursleden zijn dit jaar vader en/of moeder geworden! De activiteiten van Diwa zijn ondertussen gewoon doorgegaan. De schooltjes draaien naar wens, mede door de inspanningen van de ‘oudercomités’ en de goede begeleiding door PSTA in Pakistan.

Na wat tegenzittend schilderwerk tijdens het regenseizoen is het opknappen van de schooltjes in middels afgerond! Er zijn vier nieuwe lokaaltjes gebouwd met bijbehorend sanitair en de overige schooltjes zijn opgeknapt. Lees het artikel van Shahlla over de schooltjes.

Eind vorig jaar zijn we in contact gekomen met een nieuwe donor die een nieuw project van Diwa wil sponsoren. Samen met hen hebben we nagedacht hoe we de bestaande schooltjes nog beter kunnen benutten, Zo hebben we het idee voor een skills training development centre ontwikkeld, samen met onze Partner PSTA in Pakistan, meer hierover in het artikel Skills Development Center.

In ‘gezicht achter Diwa’ stel ik mezelf als laatste voor, en vertel ik meer over mijn drijfveren om te participeren in Stichting Diwa.
Naast het blije nieuws van nieuw leven, was er ook verdrietig nieuws. In mei overleed de vader van Shahlla. Als eerbetoon aan haar vader deze nieuwsbrief af met een gedeelte uit zijn dagboek, dat hij schreef tijdens zijn bezoek aan Nederland. Voor even zien we onszelf door zijn ogen.

Stand van zaken Steenbakkers Onderwijsproject

door Shahlla Schouten-Gill

Renovatie

Dit jaar is er speciale aandacht uitgegaan naar de renovatie van de schooltjes. Vier schooltjes waren zo slecht dat ze volledig zijn vervangen door nieuwe schooltjes en toiletten. Hierbij zijn twee aan elkaar grenzende schooltjes samengevoegd tot 1 schooltje, met twee lokalen. De opgeknapte schooltjes bieden een prettig verblijf voor de leerlingen, maar hebben ook een opbeurend effect op de omgeving.

De eigenaren van de steenfabrieken en de gemeenschappen speelden een belangrijke rol bij de renovatie van de schooltjes. Het land waar de schooltjes op staan is eigendom van de bazen van de steenfabrieken, zij hebben toestemming gegeven om de schooltjes te renoveren, te bouwen en te gebruiken. Samen met de lokale gemeenschappen hebben ze contracten getekend waarin is vastgelegd dat de gebouwtjes alleen voor onderwijsdoeleinden te gebruiken zijn.

De mensen zijn blij dat de nieuwe schooltjes er gekomen zijn. Met de nieuwe toiletten is het voor meisjes ook makkelijker om naar school te gaan, De toiletten in de ommuurde binnenplaats zijn hygiënisch, maar bieden ook privacy en bescherming.

Het Steenbakkers Onderwijs

De meeste steenbakkerskinderen in de 10 doelgebieden in Gujranwala hebben nu twee jaar onderwijs gehad, hebben hun jaar voltooid en zijn verdergegaan naar het volgende jaar. De examens werden gehouden, eind april dit jaar, en het nieuwe jaar is begonnen in mei 2014.

Onderwijsmateriaal, boeken, kopieën, schrijfgerei en uniformen zijn naar behoefte uitgedeeld op de schooltjes. Ook is er op de schooltjes materiaal voor sport en spel uitgedeeld, zoals voor badminton, voetbal en cricket.

Er zijn twee bijscholingscursussen gehouden voor de leraressen tijdens de zomervakantie. In deze bijeenkomsten deden de leraressen door middel van workshops praktijkgerichte ideeën op over kindgerichte onderwijsmethodes.

Voor de oudercomités werden er ook leiderschapstrainingen georganiseerd, waarbij leden van elk schooltje meededen.

Het nieuwe project, ‘Skills Training voor jong volwassenen’

In samenwerking met een donor zijn we een nieuw project gestart voor 2015, Skills Training (vaardigheidstraining) voor jongens en meisjes van 15 jaar en ouder. De nieuw gebouwde schooltjes zullen voor deze trainingen worden gebruikt. Het zal gaan om het leren van technische vaardigheden, waardoor de kans op normaal werk in de maatschappij wordt vergroot.

De jongens en meisjes kunnen kiezen uit cursussen/opleidingen: elektricien, kleermaker, schoonheidsspecialist, handmatig borduren en borduren met een machine. De cursussen zullen ’s middags, na lagere-schooltijd worden gegeven.

De oudercomités informeren mogelijke studenten van de schooltjes en de omgeving over de cursussen. PSTA, onze partner in Pakistan, verzorgt het gereedschap en het cursusmateriaal. Voor elke cursus zal door PSTA een professionele onderwijzer worden aangesteld.

De deelnemers van alle cursussen zullen ook de basisprincipes leren van marketing, financiering, boekhouding en het verkopen/aanbieden van hun producten en vaardigheden.

Van de studenten wordt wordt een kleine bijdrage (100 rupees per maand) gevraagd voor het volgen van de cursus. De oudercomités zijn verantwoordelijk voor het verzamelen van de bijdragen.

Het gezicht achter Diwa (6)

Mijn naam is Jan Dirk Schouten en ik ben de secretaris van Stichting Diwa. In het dagelijks leven ben ik architect. Mijn betrokkenheid bij Stichting Diwa is te danken aan Shahlla, mijn vrouw.

In 2001 ontmoette ik Shahlla voor het eerst, op een bijeenkomst van Friends, een ontmoeting van internationale studenten in Rotterdam. Toen is de kiem gelegd voor een jarenlange (te lange) vriendschap die ervoor zorgde dat ik in 2007 Pakistan bezocht. Ik wilde weten wie Shahlla was, Wat haar achtergrond was, hoe ze leefde en wie haar familie was. Datzelfde jaar ben ik nogmaals naar Pakistan gereisd, nu om met haar te trouwen.

In Nederland en in Pakistan studeerde Shahlla bedrijfskunde en ontwikkelingssamenwerking. Daarna werkte ze in verschillende ontwikkelingsorganisaties in Pakistan. Ze vertelde hierover en ook over haar dagelijkse leven in Pakistan. Meer en meer begon ik te beseffen hoe bijzonder het eigenlijk is dat ze als vrouw de vrijheid kreeg om in Nederland te studeren. Ik begon me meer te interesseren in de achtergronden van Pakistan en kreeg meer begrip van het alledaagse leven van de mensen; de armoede, de karigheid, maar ook de warme gastvrijheid en de overvloedige rijkdom van bruiloften en begrafenissen. Hoe ontzettend belangrijk familiebanden zijn in Pakistan. Het mooie van er altijd zijn voor elkaar, maar ook de donkere schaduwkanten ervan. De Pakistanen staan minder ver van me af. Ik heb ze door ontmoetingen leren waarderen als gewone, hartelijke mensen. Tegelijkertijd zie ik meer en meer hoe het leven in Nederland en Pakistan verschillen als dag en nacht.

Mijn relatie met Shahlla en daardoor ook met Pakistan dwingen me om ook opnieuw naar mezelf te kijken. Ze werken als een spiegel waardoor ik mezelf op een andere, nieuwe manier zien kan. Dat ervaar ik als een verrijking van mijn leven.

Vanwege de studie en het werk dat Shahlla in Pakistan gedaan heeft, ontstond het idee dat we ook vanuit Nederland iets kunnen betekenen voor de mensen in Pakistan. Samen met aanvankelijk familie en later ook met vrienden met affiniteit voor reizen, andere culturen en ontwikkelingshulp hebben we hierover gediscussieerd en nagedacht en zo uiteindelijk Stichting Diwa opgericht.

Stichting Diwa heeft als missie, het bevorderen van educatie voor kansarme Pakistanen en het bijbrengen van begrip voor de Pakistaanse cultuur in Nederland. Pakistan is een van de landen in de wereld met het hoogste percentage analfabeten. Educatie en voorlichting vormen ook gelijk de verbinding met Nederland.

Nederlanders en Pakistanen kunnen van elkaar leren, hun blik verwijden. Door mijn ontmoeting met Pakistanen heb ik geleerd dat Pakistan is niet alleen een hopeloos, door terrorisme en corruptie beheerst land is, maar ook een land met een rijke cultuur van eten, muziek, poëzie en vriendschap. Zo wordt werken voor Diwa ook werken aan mezelf.

Dagboek 2012, Inayat Gill

(4 augustus 1946- 21 mei 2014)

Op 3 februari, om half acht in de ochtend begonnen we met onze reis van Rana Colony, Gujranwala. Pakistan naar Nederland. Op het vliegveld in Lahore werden we herhaaldelijk opgelicht, speciaal in de wachtruimte, waar we 500 ruppees betaalden voor een kopje thee. Daarna gingen we naar het vliegtuig, een toestel van PIA, Pakistan International Airlines en zaten we op stoel 2 en 3. De piloot was ervaren en bestuurde het vliegtuig behendig. We hadden niet eens in de gaten dat het vliegtuig opsteeg.

Gedurende de vlucht voelde ik me moe en ziek en vroeg ik de stewardess om een pil. Ze gaf me een aspirientje, maar daarna voelde ik me nog zieker. Ik denk dat de pil over de datum was. Ondertussen arriveerden we in Nederland. Het was vrijdag en er was die dag in Nederland een zware sneeuwstorm aan de gang. Het vliegtuig was geland op het vliegveld van Schiphol, maar we konden onze bagage niet vinden. Met hulp van Jan Dirk, onze schoonzoon, lukte het ons om onze bagage te vinden.

Thuis ontmoetten we onze dochter en ons kleinkind Gijs. Hij was zeven dagen oud en verwelkomde ons zeer hartelijk. Na een week gingen Nasseem, mijn vrouw en ik met Jan Dirk naar de supermarkt. Ik was erg verbaasd te zien dat de meerderheid van de werknemers daar vrouwen waren. Groenten, make-up, medicijnen en zelfs elektronische apparaten waren te koop in 1 winkel.

Op een dag gingen we naar de markt in Rotterdam. Op de terugweg gebeurde er iets merkwaardigs. We stopten op de Erasmusbrug achter andere auto’s. Opeens zag ik dat de brug omhoog ging. Een enorme boot moest passeren onder de brug. Nadat de boot voorbij was gegaan zakte de brug langzaam omlaag en werd opnieuw een met de weg. Dat was een mooie ervaring.

Gijs is nu een maand oud. Zijn gezichtje is een wonder van God. Zijn ogen, neus en lippen en zijn ronde gezicht zijn zo prachtig. Naseem en ik voelen ons gezegend dat we hem kunnen vasthouden en dat we met hem kunnen praten. Hij kijkt ons heel diep aan en hij denkt; dit moeten mijn Nana en Nanoo (opa en oma) zijn.

Vandaag is het 16 maart. We zijn naar de zee geweest bij Hoek van Holland. Het zeewater was behoorlijk onder controle. Het weer was goed en zonnig. Er waren best veel mensen op het strand. Ongeveer 98% van de mensen waren aan de wandel met hun hond. Ik zag een moeder spelen met haar dochter in het zand. Ze bekommerde zich niet om anderen en speelde gewoon. Ik wilde uit het zand over een meter hoge muur klimmen, om hen niet lastig te vallen, maar viel terug in het zand. Mensen zagen dat ik viel en kwamen snel naar me toe, maar ondertussen had mijn vrouw me al weer geholpen om op te staan.

Op 8 april was de doop van Gijs. Een week ervoor kwam de dominee bij ons thuis om het programma van de dienst met ons door te nemen. Hij vroeg ons om psalm 139 te zingen, een zeer geschikte psalm voor de doop. Het is inderdaad een erg mooie psalm en ik vond het zelf ook erg mooi. De doop was op eerst Paasdag. De kerk was behoorlijk vol, met zo rond 250 mensen. De dienst begon en toen was het onze beurt om de psalm te zingen. Rosy, een vriendin van Shahlla, Naseem en ik zongen samen. Het is niet makkelijk om de zingen voor 250 mensen, maar we deden het behoorlijk goed. Toen de doop begon, bracht Naseem met de hulp van Anneke Gijs de kerk in. Dat was een kostbaar en bijzonder moment te zien dat grootmoeder Gijs in haar armen droeg, door de kerk heen.

Na de dienst groetten de mensen ons en schudde ons de hand. Jan Dirk, Shahlla, de moeder van Jan Dirk, Naseem en ik stonden vooraan en de mensen gaven ons een voor een een hand. De mensen vonden ons zingen erg mooi. Ohh wat een lange rij. Rosy zei; Wie heeft jullie aangeraden om te zingen voor 250 mensen, nu moeten jullie lijden en 250 handen schudden. Ze maakte een grapje. Voor ons was het een oprechte blijk van waardering van de Nederlandse mensen.

Na de kerkdienst waren er ook gasten thuis uitgenodigd voor lunch. De woonkamer was vol met ongeveer 60 mensen. Grace (vriendin van Shahlla) die al 35 jaar in Nederland woont en Rosy, al zo’n 17 jaar, begonnen gelijk te helpen in de keuken. Ik hou echt van de gewoontes hier. Voor het eten staan de mensen geduldig in een rij. Ze drinken rustig hun glaasje wijn, gaan rustig zitten en voeren ondertussen een gesprek met anderen gasten.

De dominee kwam samen met zijn vrouw en zijn ouders ook naar ons huis na de dienst. Ik bewonderde het dat de dominee met een drukke dag als Pasen tijd vrij maakte om ons te bezoeken.

14 April is onze trouwdag. In de ochtend bij het opstaan, was de tafel versierd met allerlei lekkere dingen voor het ontbijt. Jan Dirk zorgde hiervoor ter gelegenheid van onze trouwdag. Later op de dag waren we uitgenodigd op de verjaardag van de moeder van Jan Dirk. Ze werd 82 jaar. We arriveerden ‘s middags bij haar thuis, een prachtig huis met een grote tuin en veel appel- en perenbomen. Haar kinderen en kleinkinderen waren er ook. Iedereen groette ons hartelijk en we maakten mooie memorabele foto’s, samen in de tuin. De familie is religieus betrokken en na het eten zongen we een christelijk gezang en lazen we in de bijbel. Ik vind dit een mooi gebruik, maar opnieuw moesten we ook onze psalm weer zingen.

We kregen veel liefde, waardering en warmte van de mensen in Nederland tijdens ons bezoek. Het beeld dat de bollywood-films ons van de Europese mensen laat zien is alleen maar propaganda. Mijn ervaring was erg positief.

activiteitenagenda

In het nieuwe jaar zullen we weer wat leuke en leerzame activiteiten organiseren.

Indiase en Pakistaanse Kookworkshop – deel 2

Word ingewijd in de geheimen van de Indiase en Pakistaanse keuken! De cursus staat weer onder de bezielende leiding van de Indiase kokkin Grace Timmerman. Deze kookworkshop is een vervolg op de eerste workshop, maar is ook als losse workshop aan te bevelen!
De opbrengst van deze avond gaat naar het Steenbakkers Project van Stichting Diwa.

Tijd en plaats zijn nog niet bekend, maar we zullen in het nieuwe jaar een uitnodiging per mail verzenden.

contactgegevens Stichting Diwa:

Stichting Diwa
Coolhaven 148a
3024 AL Rotterdam

telefoon: +31 (0)6 412 846 89
kvk: 244 82441
bankrekening: 157 078 493
IBAN code: NL79 RABO 0157 0784 93
SWIFT/BIC code: RABONL2U

Stichting Diwa heeft een ANBI-status. Uw giften zijn dus aftrekbaar voor de belastingen.

e-mail: info@stichtingdiwa.nl
website: www.stichtingdiwa.nl