Kerstgroet

Shahlla Gill, Stichting Diwa, december 2020

Met deze nieuwsbrief willen wij u op de hoogte houden van onze activiteiten in Pakistan. Ook willen we het persoonlijke verhaal van een van onze Diwa-leden in Pakistan delen.

2020 was een dramatisch jaar voor de hele wereld. De Pakistaanse bevolking heeft dit jaar ook veel geleden. Het land was vijf maanden volledig gesloten. Dat was erg zwaar, vooral voor degenen die alleen van een dagloon leven. Kinderen zijn bijna hun hele studiejaar kwijtgeraakt.

Hoewel onze trainingen niet doorgingen, was Diwa nog steeds actief tijdens de lockdown. We hebben in drie fasen in het gebied voedselpakketten verstrekt aan totaal ongeveer 850 gezinnen. Deze noodzakelijke activiteit werd georganiseerd door het Diwa-team en Kings Way Church. Het was een hele klus, families registreren, voedselartikelen, olie en meel aankopen, verpakken en uitdelen van pakketten.

Stichting Diwa is onze donateurs dankbaar voor hun financiële steun en het team in Pakistan voor de uitvoering van dit noodvoedselhulpproject.

Sinds juli zijn we weer begonnen met onze trainingslessen. Onze studenten, vooral meisjes, waren blij om weer deel te nemen aan de lessen, want voor hen is het een gelegenheid om leeftijdsgenoten te ontmoeten, buiten hun huis. Onze computercursussen zijn populair en hebben wachtlijsten. Jongeren zijn erg enthousiast om computervaardigheden te leren. We zijn van plan om komend jaar een ICT-cursus aan te bieden aan onze studenten.

We proberen kwaliteit te brengen in onze trainingen door onze syllabus te verbeteren en door onze studenten moderne technieken aan te bieden. Stichting Diwa heeft naast de gewone traditionele naaimachines, ook nieuwe automatische machines voor naaien, borduren en overlocken. Naast de vaardigheidstrainingen bieden wij al onze studenten een aanvullende cursus aan over boekhouden, verkoop en marketing.

Groeten uit Pakistan!

Ik ben Naseem Akhter. Ik ben 72 jaar oud en woon in Francisbad, Gujranwala. Ik ben met pensioen en ben onderdeel van het Diwa team in Pakistan en ook een actief lid van de Kings Way Church in Francisabad.

Ik ben opgegroeid in de stad Sargodha, in het noordwesten van Punjab. Ik ben de oudste van vijf broers en zussen. Mijn ouders waren analfabeet en deden schoonmaakwerk. Zij wilden hun kinderen graag onderwijs geven om ze zo een beter toekomstperspectief te geven. Ik heb mijn middelbare school afgemaakt en ben naar Hyderabad Sindh gegaan voor verpleegkundig onderwijs. Na het behalen van mijn diploma verpleegkunde, trouwde ik met Dr. Inayat Gill en verhuisde ik naar Gujranwala. Daar zijn mijn man en ik onze eigen kliniek begonnen in een moslimwijk waar we ons hele leven hebben gewerkt. God zegende ons werk en we waren zeer succesvol. We hebben vier kinderen. Drie van hen wonen in Europa en mijn oudste zoon met vrouw en kinderen woont in Pakistan.

Mijn man is zes jaar geleden overleden. Daarna raakte ik meer betrokken bij maatschappelijke activiteiten. Vier jaar geleden kwam ik bij Stichting Diwa. Ik heb het vaardigheidstrainingscentrum van Stichting Diwa in Francisbad in Pakistan opgezet. Dit om onze vrouwen te ontwikkelen en weeerbaar te maken door vaardigheden aan te bieden, zodat ze hun families financieel kunnen ondersteunen. In Pakistan is onderwijs voor meisjes minder belangrijk dan voor jongens. Zelfs mijn schoonfamilie is zeer conservatief met betrekking tot hoger onderwijs voor meisjes. Maar mijn man was een liberale man en ook ik steunde mijn dochters om verder te studeren. Mijn dochters hebben later ook in het buitenland gestudeerd.

Holland is een heel mooi land. Ik ben twee keer in Nederland geweest. De eerste keer samen met mijn man in 2012, bij de geboorte van mijn kleinzoon. We hebben dierbare herinneringen aan die tijd. We werden hartelijk uitgenodigd door familie en hebben veel vrienden ontmoet. We hebben erg genoten van onze reis.

Hoewel ik Nederland een paar keer heb bezocht, begon mijn band met Nederland al daarvoor, lang geleden, in 1968. Ik volgde mijn opleiding tot verpleegkundige in een Mission Hospital in Sind, waar mijn leraressen verpleegkunde uit Nederland kwamen. Ik heb een leuke tijd met hen gehad en heb zo de kans gekregen om meer te weten te komen over Nederland en zijn mensen.

Momenteel is het voor iedereen erg moeilijk, vooral wat betreft de verbinding tussen gezinnen. Ik hoop dat God ons uit deze moeilijke situatie zal verlossen, zodat we elkaar weer kunnen ontmoeten en omhelzen.

Ik hoop je weer te zien in Nederland!

Warme kerstgroet uit Pakistan!
Naseem Akther